Joan Miró wordt algemeen beschouwd als een van de grootste surrealisten. Zijn doeken kenmerken zich, ondanks dat hij beïnvloed werd door het kubisme, door vormen die refereren aan de realiteit. Al dan niet gedroomd.
The Singing Fish, 1973. Privé collectie
The Garden, jaar onbekend. Privé collectie. Onterecht aan Miró toegeschreven, volgens http://www.successiomiro.com/ heeft hij dit doek niet gecreëerd.
L’ Oro dell’ Azzurro, 1967. Fundació Joan Miró, Barcelona, Spanje.
Bleu II, 1961. Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Parijs, Frankrijk.
Ballerina, 1925. Galerie Rosengart, Luzern, Zwitserland.
Dog barking at the moon, 1926. The Philadelphia Museum of Art, Philadelphia, VS.
Person throwing a stone at a bird, 1926. The Museum of Modern Arts, New York, VS.
Bathing woman, 1925. Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Parijs, Frankrijk.
Siesta, 1925. Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Parijs, Frankrijk.
Het mooie vind ik aan zijn schilderijen dat hij kleurige, Spaanse uitbundigheid combineert met figuren die pas na enig nadenken zich openbaren.
